توضیحات

تست تعیین نقطه نرمی پلاستیک HDT

مدل دستگاه HV-300
بر اساس استانداردهای  ملی و بین المللی
Vicat : ISO 306, ASTM D1525, ISIRI 6982
HDT :ISIRI 6845 , ISO 75 , ASTM D648  
مجهز به صفحه نمایش دیجیتالی  با قابلیت کنترل دما به روش  PID
دارای یک ایستگاه نمونه گیری با قابلیت افزودن فیکسچر  HDT
گستره دمایی قابل کنترل برای انجام تست نرمی  25  تا  300  درجه سانتی گراد
حجم مخزن انجام آزمون  15  لیتر با گنجایش حجم روغن  10  لیتر سیلیکون
دقت اندازه گیری و کنترل دما تا نقطه  250  درجه سانتی گراد با تلرانس  0.5  درجه
رزولیشن اندازه گیری دما  0.1  درجه سانتی گراد با شیب افزایش دما  50  یا  120  درجه بر ساعت
مجهز به میکسر مخزن برای ایجاد یکنواختی دمای چمبر  با پوشش پشم شیشه برای پایداری دما
دارای وزنه های استاندارد برای ایجاد فشار های  1.8، 0.45  و 8  مگاپاسکال
دارای فیکسچرهای انجام آزمون بر روی نمونه های به ابعاد  6.35  در  12.7  به طول های  80  و  120  میلیمتر
مجهز به اندیکاتوردیجیتال بمنظور اندازه گیری مقدار نرمی نمونه با دقت  ۰.۰۱  میلیمتر
تغذیه مصرفی دستگاه 220  ولت تکفاز با توان  2  کیلووات

کاربرد

دمای خمش گرمایی یا دمای اعوجاج گرمایی (HDT) دمایی است که در آن یک نمونه پلیمری یا پلاستیکی تحت یک بار مشخص، تغییر شکل می‌دهد. این ویژگی مواد پلاستیکی در بسیاری از وجوه طراحی محصول، مهندسی و تولید محصولات با اجزای گرمانرم به کار می‌رود.
دمای اعوجاج گرمایی به روش زیر که در استاندارد ASTM D648 آمده است، تعیین می‌شود. نمونه آزمون تحت یک بار خمشی سه‌نقطه‌ای قرار می‌گیرد. تنش خارجی الیاف در این آزمون برابر ۰٫۴۵۵ یا ۱٫۸۲ مگاپاسکال در نظر گرفته می‌شود، و دما با نرخ ۲ درجه سانتی‌گراد بر دقیقه افزایش می‌یابد تا نمونه به اندازه ۰٫۲۵ میلیمتر خم شود. این روش آزمون مشابه رویه ذکر شده در استاندارد ISO 75 است.
یکی از محدودیت‌های مرتبط با اندازه‌گیری HDT این است که نمونه‌ها، به خصوص نمونه‌های ضخیم، از نظر دمایی همسانگرد نیستند و دارای یک شیب (گرادیان) دمایی خواهند بود. HDT یک ماده مشخص نیز ممکن است به تنش‌های اعمال شده به آن حساس باشد، که این تنش‌ها به ابعاد نمونه بستگی دارد. انتخاب خمش ۰٫۲۵ میلیمتری اختیاری بوده و معنای فیزیکی خاصی ندارد.
شبیه‌سازی گرمایی یک سیستم، دماهایی که یک جزء مشخص از آن تجربه می‌کند را مشخص می‌کند. آگاهی از این که یک جزء به خصوص چه دماهایی را باید در حین کاربرد تحمل کند، امکان تعیین مناسب‌ترین ماده برای آن کاربرد را فراهم می‌سازد. مثال: یکی از دو ماده پلی (متیل متاکریلات) یا پلی کربنات برای استفاده به عنوان «جزء الف» در یک سیستم انتخاب شده‌اند. جزء الف باید دمای ۱۲۰ درجه سانتی‌گراد را در حین کاربرد تحمل کند. پلی‌کربنات (HDT=۱۴۰ °C) در ۱۲۰ درجه تغییر شکل نمی‌یابد، ولی پلی‌متیل‌متاکریلات (HDT=۹۰ °C) تغییر شکل می‌یابد؛ بنابراین در این مورد از پلی‌کربنات باید استفاده شود.